Bir zamanın içinde ülkenin yaşam kıyısında
İçimizdeki insanlık sanatının penceresinde
Salgın günleri mücadelesi ve ömür gerçeğimiz
İstanbul sofrasında yıkanan hayatlar var!
İnsanlığın ilçesinde bahçesinde zaman yıkanırken
Gökyüzü kalbinden dünyaya bakıyorum ki
Karşılaştığım aşk yüzlü insanların selamı
Bitmeyen umutların kapısı çoğalıyor!
İstanbul bir anıt müze gibi
İçine girdiğimde onun ruhuna yakalanıyorum.
Herkesin gülen ışığını görüyorum.
Ve birkaç saat içinde hem umudun çabasını
Yaşam üretenlerin erdemli saatlerini izliyorum.
Sanatçı olarak geleceğin notalarının görkemi
Beni yeni insanlarımızın arasına katıyor!
Karadeniz’den gelen tarih elinde
Alınteri dökenlerin masasında çoğalan aynanın kalemi
Güneşini doğuruyor tıpkı
Halkın emek insanlığının kardeşliği
Gerçeklerin mozolesinde
Köprü kurarken…
AKIN OK
