Soğuk sulardan ayrılmanın kendileri için ölüm olacağını bilir alabalıklar. Belki de o müthiş minicik kaynağa o ilk gözeye ulaşamazlar ama ömürleri ona ulaşmaya çalışmakla geçer. Aşkı ile bütün bu akışa kafa tutan alabalıklar bu aşk sayesinde canlı kalabilmekte ve ulaşamasalar bile gözeye duydukları hayranlıkla çabalamaktadırlar. Göze onlara iki defa yaşama vesilesi olmaktadır. Hem soğuk sularında barındırmakta hem de kavuşma azmi sayesinde alabalıkları kendine çekmekte ve dağların soğuk sularından ayrılmamalarını sağlamaktadır.
