“İnsan nasıl anlardı ki öldüğünü? Ölmek şayet, yaşamayı, mücadeleyi, ümit etmeyi, heyecan duymayı, âşık olmayı bırakmak anlamına geliyorsa, Baki Bey çoktan ölmüş olmalıydı.”
Baki Kalan, hayatının son demlerinde geçmişiyle hesaplaşmaya çalışan Baki Bey’in hikâyesini merkeze alıyor. Baki Bey’in yıllardır yüzleşmekten kaçtığı anılar, eski bir dostunun cenazesi vesilesiyle bir bir canlanmaya başlıyor: gençlik yıllarındaki siyasi mücadeleler, yarım kalan bir aşk, gölgesinden kurtulamadığı otoriter babası ve büyük bir trajedinin parçası olan karısı ve kızı… Zamanın ağırlığı altında ezilen Baki Bey’in zihninde, kişisel tramvalarla toplumsal tramvalar iç içe geçerken, roman okuru hem bireysel hem de toplumsal bir yüzleşmeye davet ediyor.
Baki Kalan ile “2025 Don Kişot İyi Edebiyat Ödülü”nü kazanan Üstüngel Arı insanın kendi hayatına dışarıdan bakabilme cesaretini sorgularken, diliyle de okuru gülümsetmeyi başarıyor. Keskin gözlemleri, ironik üslubu ve doğal diyaloglarıyla sıradan bir hayatın içinden, trajikomik boyutları olan unutulmaz bir karakter çıkarıyor. Yazar hem bireysel hem toplumsal hafızayı kurcalarken okura şu soruyu fısıldıyor: Gerçekten yaşayan kim, geride kalan kim?
