Beyaz, kar gibi güzel, ışık gibi görkemliydi.
Bembeyazdı…
Ama mutlu değildi.
Yalnızlıktan çok sıkılmıştı.
Bir gün yüksek sesle bağırdı:
“Beni yalnızlıktan kurtaracak birisi yok mu? Benimle oynayacak birisi yok mu?”
Hiç ummadığı anda bir ses duydu:
“Neden olmasın, biz varız!”
Beyaz heyecanlandı.
Ona seslenen kimdi acaba?
