Mekân; bir psikiyatri kliniği. Atmosfer; kahramanın ruh haline bağlı. Anlatıcılar zaman zaman ben, zaman zaman sen, zaman zaman bir başkası… İç monologlar, bilinç akışları ve diyaloglar grotesk bir havada kol kola. Karakterler; biri kadın ve diğerleri…
Kahramanımız ağır bir depresyon geçirmektedir. İntihara meyilli olduğu düşüncesiyle kliniğe yatırılır. Oysa o, durumunu reddetmekte, yaşadıklarından kendisi hariç herkesi ve içinde yaşadığı toplumu sorumlu tutmaktadır. Hastaneye yatırıldığında tüm savunma mekanizmaları çöker ve buradaki ilk zamanlarında ağır bir buhran geçirir. Dışa açılmaya başladığında okuru muazzam bir ustalıkla işlenmiş hastane manzarasıyla baş başa bırakır.
Işık Korkunç ilk kitabında anlatısını delilik kavramı üzerinden kuruyor. Kahramanına varoluşsal hayat sorgulamaları yaşatırken depresyonun küçümsenmemesi gereken bir hastalık olduğunu fısıldıyor.
