Bir kahkaha duydum, derinlerden bir yerden. Odanın içinde yankılanıp durdu bir süre. “Yeryüzünden kovulmak için daha ne yapman gerekiyor diye söylenip” devam etti kahkahasına. “Bir noktasın sadece. Siyah bir nokta. Etrafında dönen dünyaya ait değilsin. Bu zamanın adamı değilsin. Anla ve öl.”
“Defol git başımdan” dedim.
Karşı duvara bakıyordum o sırada. Her taraf masumiyetin renginde bakıyorken gözlerimin içine, ölmemi isteyen bir sesin yankısıyla kavga edip duruyordum.
