Ansızın bir gece hatırladım içimdeki eksikliği ya da hep vardı da bilmiyordum.
Fark etmiyordum bir türlü. Aklımda bir şarkı vardı söyleyemiyordum, dilimde bir şiir vardı da yazamıyordum sanki. İşte böyle başladı onun yokluğunu hissetmek içimde. Yollarımız öyle ters bir zamanda kesişmişti ki ne kadar ağlasak, ne kadar sızlansak da zaman çok acımasızca savurdu bizi apayrı şehirlere...
Ve ardından şarkılar döküldü dilimden onsuzluğa,
Sonra şiirler gömüldü ellerimle, sonsuzluğa...
