Çocuklar hakikati bilmeden oyun olarak oynarlar. Yetişkinler onu acısıyla tatlısıyla yaşarlar. Hatta bazen sonuçları bile bile...Hayat kendini tekrarlar bu oyunların içinde. Bazen bizimle bazen başkalarıyla. Bunu biliriz bilmesine de niyeyse duygularımıza yenik düşeriz. Anladığımızda da heyhat oyun çoktan bitmiştir. Büyüyünce oyunumuzu yeni maskelere büründürürüz. Hakikatin hallerini anlatan bu hikayeler gibi.
