Zerdüşt otuz yaşındayken yurdunu ve yurdunun gölünü terk edip dağlara çıktı. Burada başını dinledi ve yalnızlığın tadına vardı ve on yıl boyunca da bundan usanmadı. Ne var ki sonunda dönüştü yüreği ve bir sabah tanyeri ağarırken kalktı ve güneşin karşısına geçip şöyle söyledi:
Ey sen büyük yıldız! Aydınlattıkların olmasaydı ne olurdu mutluluğun?
On yıl boyunca buraya mağarama geldin; kendi ışığından da bu yolu aşmaktan da usanırdın ben olmasaydım kartalım ve yılanım olmasaydı.
