Yediyüz yılı aşkın bir süredir Anadolu'nun sınırlarını aşan değişik inanç kurumlarının doğmasına olanak sağlayan etkisiyle ilgi çeken Mevlânâ üzerinde durulmaya değer önemli bir konudur. Mevlânâ içen seven gülen oynayan sevilen sevmeyi bir din olarak benimseyen kimsedir onun yanına bütün katılıklardan geçmişin donmuşluğuna özlem duymaktan sıyrılıp arınarak gitmek gerekir. Bu çalışmada bu düşünceyi vurgulama Mevlânâ'yı başkalarının değil kendi ağzından anlama yolu seçilmiştir.
