Yok yok! Bu kez ateş, sadece düştüğü yeri yakmakla yetinmedi. Yüreğimin sessizliğinde kalamayacak kadar güçlü yankılanan bu feryadın, boş yere yükselmediğine tanık olmak en büyük tesellim oldu. Belki de kulakları tırmalayan bu uğultuya hepimizin ihtiyacı vardı; belki de dünya, daha güzel bir yer olmak için çırpınıyordu. Artık şundan eminim ki meğer çiçekler ağlarken de açarmış; meğer oğlum Mattia Ahmet Minguzzi gibi milyonlar varmış.
Umarım herkes, sevgiyle ve saygıyla beslenerek biraz daha büyür. Ve dünya, içindeki kötülüklerle dönmeyi bir süreliğine bırakır. Ta ki uçup giden meleğimin bizim için açtığı kanatlarına her birimiz tutunmayı başarana kadar.
Yasemin Akıncılar Minguzzi
