Sınıfa girdiğinizde; masum bakışlarıyla gözlerinizin içine bakan koca yürekli minikleri görünce bir kez daha anlarsınız öğretmenliğin bir vicdan meselesi olduğunu... Çoğumuz bu durumun farkında olsak da dileğim farkındalığımızın artması yönünde... Sınıfa girdiğiniz anda kendi dünyanızdan çocuğun dünyasına boyutlar arası geçiş yapabiliyor musunuz yoksa akşam gelecek misafire ne hazırlık yapacağınızı mı düşünüyorsunuz? O sınıfta tüm benliğinizle var mısınız? Yeni şeyler öğrenme heyecanıyla size bakan gözleri görünce siz de heyecan duyabiliyor musunuz? Yoksa günlük planda ne varsa onu yapmak telaşında mısınız? O gün çocuklara yeterince faydalı olamadıysanız gönül rahatlığıyla eve gidebiliyor musunuz?
