“…Elleri ne kadar da sıcaktı babamın. Tüm yüreğime, benliğime kimliğime, çocukluğuma, genç kızlığıma sirayet eden bu sıcaklık bambaşka bir sıcaklıktı. O sıcaklığı hissettikçe tüm dünyam aradığı dengeye kavuşuyordu. Ait olduğum yerdeydim, babamın ellerinde. Babamın elleri meğerse ne kadar sıcakmış. Baharmış babamın elleri, nisanmış. Sanki diriydim ben, sanki ben değildim beton blokların altında cansız bir şekilde yatan. Babam ellerimi tutuyordu. Vatanmış babamın elleri, vatan…”
