Ay iner karanlığa, düşer yalnızlığa sızısı,
Gökyüzü yangın yeri, gökyüzü harman.
Bir ormanın ıssızlığı kalır içimde, ürperir tenim.
Bir baykuşun bağırışı bozar sessizliği,
Tükenir can taşıyan bedenim.
Bir ıslık düşer dudaklarımdan, korkaklığımdan utanırım.
Ben ki kendimi yalnızlığımdan tanırım.
Bir mum alevine düşer gölgem, sefil hâlimden
Ve o an ürperirim gölgemden.
Yine bir umut doğar tükenişimden
Ve ben yeniden doğarım.
