İnsanoğlu; et ile kemik gibi bir parçaydı, topraktan.
Biri bir eker, öbürü bin verirdi kucaktan.
Sonra toprak elden çekildi, el topraktan.
Devran döndü, gün aktı, zaman geçti
Ak’a kara, mert’e namert bulaştı.
Et ile tırnak gibiydi insan tek bedende toprakla filizlenmiş,
toprakla düğümlenmiş.
İnsana şer, toprağa zehir bulaştı
Türedi binlerce ayrık otu, canı candan ayırdı.
Cebeli YERLİKAYA
