Nur
Yok bile yokken O vardı;
O bir nur... Ki mutlak saffet.
Âdem Allah'a yalvardı;
O nur için beni affet!
Adem'in alnında bir nur;
Derken öbür Peygamberde.
Âyet ki çıplak okunur;
Ne bir harf ne zarf ne perde.
Geçti bilmem kaç nesilden
O nur İlâhi dâire...
İbrahim'den İsmail'den
Vesaire vesaire..
O nur o nur elde sancak;
Aktarılır nebi nebi.
Bir beklenen var ki ancak
Nurun ezelden sahibi...
Nur sırdır ışık üstür sır;
Vurduğu eşya gölgesiz.
Onsuz insan kör ve sağır;
Ülkeler onsuz ülkesiz.
Son Peygamber son Peygamber!
İlk olunca sona geldi.
Nur fezayı tutan çember
Ondan gelip O'na geldi.
