Şemsi abisinin (Meryem teyzesinin kocasıydı) Reno'sunu gelin arabası yapmıştı. Nikâhtan sonra Ayten'le binip gideceklerdi. Hadi Ayten o ?iiri bir daha okusana diyecekti. Yine mi diyecekti Ayten. Neden bu kadar acımasızsın hayata karşı? (Bana kar?ı demişti galiba.) Hayat bize acıyor mu Ayten? Hocalarımız babalarımız kayınbabalarımız hatta ilkokul öğretmenlerimiz bize acıyor mu? En başında senin baban işte. O bile acımadı bize. Oysa düşünebilseydi ne kadar güzel bir hikâye vardı orada. Sen onun kızı ben de öğrencisiydim. İkimiz aynı sınıftaydık. Sonra ben aynı zamanda onun damadı oluyordum ve o da benim kayınpederim olmuş olacaktı... Bak görüyorsun değil mi ne kadar güzel akıp gidiyor. Ama yazık ki bu güzel hikâye başlamadan bitti. Zaten bütün güzel hikâyeler öyle degil mi?
