Hikâyenin üstadı olarak anılabilecek Memduh Şevket Esendal, bu konudaki üretkenliğinin kaynağını daima halktan almıştır. İnsan ilişkilerini, aile hayatını ve dönemin sorunlarını kendine has üslubuyla kaleme alıp yansıtan Esendal, toplumu teşkil eden türlü bireyleri gerçekçi bir bakışla resmetmiştir.
Gönül Kaçanı Kovalar, kimi uzun kimi kısa olmak üzere yirmi üç Esendal hikâyesini bir araya getirmiştir. Bu hikâyeleri okurken pek çok insanın hayatına konuk oluyoruz. Kâh iki küçük çocuğun gözlerinden hayata bakıyoruz kâh palavracı bir adamın nasıl bir hayat sürdüğünü izliyoruz. Ve tabii ki birbirinden farklı gönül maceralarını seyre dalıyoruz.
Böyle zamanlarda insan, kendini mahzun edecek sözler icat ediyor. Yalnızlığını, tesellisizliğini canlandıracak, fecileştirecek sözler bulup çıkarıyor. Karanlıkta kendi kendime eve giderken öyle sözler buldum ki nihayet ağlamaya başladım ve biraz ağladıktan sonra artık kendimi tutamaz oldum. Hıçkıra hıçkıra, çocuklar gibi, öksüz çocuklar gibi ağladım.
