ÖNCE OYUNCAK BEBEĞİN GÜZEL GRİ-YEŞİL CAM GÖZLERİ HAREKET ETMEYE BAŞLADI. GÖZLERİ AĞIR AĞIR KAYDI VE NİHAYET BAKIŞLARI TRISS’İN YÜZÜNE DİKİLDİ. SONRA MİNİK AĞIZ HAREKET ETTİ. AÇILIP KONUŞMAYA BAŞLADI… “SEN KİM OLDUĞUNU SANIYORSUN ? BU BENİM AİLEM. ”
Triss kazadan sonra uyandığında, bir şeylerin yanlış olduğunu biliyordu – hiç de kendisinde değil gibiydi. Açlığı bir türlü geçmiyor, karnı doymuyordu; saçında yapraklarla uyanıyordu ve gözyaşları örümcek ağı gibiydi…
Çok geçmeden Triss başına gelenlerin akla hayale gelmeyecek kadar tuhaf ve korkunç olduğundan şüphelenmeye başladı. Gerçeği öğrenmek için girdiği serüvende çok geç olmadan bilinmeyenin ortasına atılmak, ailesi için karanlık tasarıları olan tekinsiz bir mimarla yüzleşmek zorunda…
“Nefis bir karanlık ve tehlike karışımının akılları alan çekiciliğine sahip. Büyülü, tehditkâr bir metin.
Guardian
