Bizim bu yalnızlığımızı kâğıtlara döken de kim Hâce
hangi müptedi içmek istiyor
ırmağımızın acı suyundan?
Üstelik kapımız da zorlanıyor günlerdir;
oysa biz ne biliriz evcil kediler
ve kalabalıklar üzerine söyleşmeyi!
Bırakalım da kaldırsınlar üzerimizdeki ıssızlığı
çok ağır ve hep içeri doğru çünkü!
Oturup konuşmak yahut bir denizi kucaklamak beyhude
ah, bir de göğsümüze vurup duran şu amansız dalgalar!
