|
Kapılara bakma artık Hüsniye Hanım, bırak, giderken ki yüreklerimizi dağlayan hüzünlü̈ hallerini.
Bak çevrene söyle bir, gör kaç anayla özdeşleşmiş adın yavrularına hasret giden.
Kim bilir kaç çocuk bizimle yoğurdu acılarını, yeniden.
Oğulların oldu onlarca, kızların oldu yanık yürekli.
Fesleğenle yıkamış ruhlarını hepsi. Ne güzel şeymiş be Hüsniye Hanım, Fesleğen cennetinde düşünmek seni… |
