Her insanın hayatı müstakil bir eserdir ve dünya kurulalı beri, bu eser ilk ve son olarak yazılmıştır. Hâl böyle olunca, insanların her birini içinde bulunduğu bütün şartlarla birlikte düşünmek, başından geçen farklı hâdiselerle ve imtihan edildiği değişik olaylarla beraber nazara almak gerekiyor. Bir insan hakkında vereceğimiz hüküm, diğerine ölçü olmuyor. Birisini yükselten aynı hâdise, berikini alçaltabiliyor. Birinin hakkında hayırlı olan, diğeri için şer olabiliyor. Birinin nefret ettiğine bir başkası can atabiliyor. Herkes kendi şartları içinde bir imtihana tâbi tutuluyor. Önemli olan bu şartların farklılığı değil, bu imtihandan başarıyla çıkmaktır.
Demek bu yüzdendi kimselerin acısına tarafsız kalamayışım.
Demek bu yüzden;
Bir çocuğun,
Bir yaşlının,
Bir hastanın,
Bir çaresizin,
Bir dertlinin yüzündeki bir anlık tebessümü yakalamak için çırpınışlarım.
Demek bu yüzden;
Dost deyince orada kalakalışım.
Demek bu yüzden derin yalnızlığımda bile coşkulu kalabalıkları barındırışım.
Demek bu yüzden haykıran sükûtlarıma rağmen coşkulu sesim.
Demek bu yüzden, bu yüzden, bu yüzden.
