Bu çalışma, Caynizm’in ibadet anlayışı ve mabedin dinî-toplumsal yapı içerisindeki konumunu sistematik bir biçimde ele almaktadır. Caynizm’in temel ilkeleri arasında yer alan ahimsa (şiddetsizlik), karma ve kurtuluş (mukti) öğretisinin ibadet pratikleri ve mekânsal örgütlenmeyle nasıl bütünleştiği incelenmektedir. Bireysel arınma ve manevi olgunlaşmayı amaçlayan ibadetlerin; keşiş, keşişe ve seküler cemaat üyeleri tarafından farklı düzeylerde uygulandığı ortaya konulmuş; günlük ve yıllık ritüellerin işlevsel boyutları değerlendirilmiştir. Mabetler, yalnızca ritüel faaliyetlerin yürütüldüğü birer ibadet alanı olmanın ötesinde, öğretinin aktarımını sağlayan, toplumsal kimliği pekiştiren ve kolektif hafızayı koruyan kurumlar olarak ele alınmıştır. Çalışma, Caynist mabedin tarihsel gelişimi, mimarisi ve sembolik değerleri üzerinden, mabet-inanç ilişkisini doktriner ve pratik düzlemde açıklığa kavuşturmaktadır. Dinler tarihi, Hint dinleri ve ritüel çalışmalarına katkı sunmayı amaçlayan bu eser, Caynizm’de ibadet ve mabet kavramlarına dair kapsamlı ve analitik bir değerlendirme ortaya koymaktadır.
