"Yine koydum kafamı yastığa.
Yine gözlerim tavanda kaybettiklerini arıyor.
Tavan değil zaman tüneli sanki gözlerim
geçen otuz sekiz seneyi sorguya çekiyor.
Hâkim benim yargıç benim savcı ben.
Suçlu benim mahkûm benim tanık ben.
Taaaaa aklım başıma geldiğinden beri
kendimle benim meselem."
İşte böyle anlatıyor yazar bu kitapta meselesini.Kıvrak bir kalemiçten gelen duygular ve zaman zaman düşündürenzaman zaman başka alemlere yelken açan bir kitap.Kısacası hepimiz "İKİ KAPILI BİR HAN'DA" değimliyiz dostlar......
