Bir kere Ramazan’dan kız istemek için yalancı olmalıydı damatlar. Onun dürüstlükle bir işi yoktu çünkü. Lûgatından böyle bir kelime yoktu bir kere. Kız isteyeceksen cesur olacaksın ve ona koşulsuz itaat edeceksin. Biat edeceksin. “Vur!” dedi mi vuracak, “Dur!” dedi mi taş kesileceksin. Kıyıcı ve acımasız olman en baştaki şartlarındandı. Damat adayında aradığı başlıca özellikler bunlardı Razaman’ın.
Bir de onu tanıyanlardan köprüyü geçene kadar düşüncesiyle her şeye “Evet.” diyenler oldu. “Nasıl olsa, evlenince karılarımız bizim yanımızda olur, bizi kollarlar.” diye düşündüler. Ancak işler hiç de öyle olmuyordu. Sonuçta Ramazan’ın kızları başkasına çekecek değil ya!
