“Şair mi olmak istiyorsun? Matematiği,
fenni bunun için mi öğretiyorlar sana?
Bak evlat, ancak tembeller şiir yazar.
Aylaklar, çalışmaktan nefret edenler,
gerçeklerden kaçmak isteyen hayalperestler...
Şiir asi insanları tercihidir. Büyüsüne kapılır
ve yolunu şaşırırsın. Seni bir ormana sürükler.
Vahşi hayvanların arasında korkusuz yapar.
Sonra uçsuz bucaksız bir denizin ortasında bırakır.
Yüzme bilmemen denizin umurunda değildir.
Şiir aldatır.”
Annemin yüzüne dokundum.
Kokusu tükenmiş güz çiçekleri gibiydi.
Gözleri yağmurlu değildi.
Gözlerimi aynadan geçirdim.
Sır yoktu, duvar yoktu; hiçbirimiz yoktuk.
Islıkla Çağrılan genç ve yetişkin çatışmasını; lise
çağındaki Kadir’in beklentileri, hayal dünyası
üzerinden duru, akıcı ve şiirsel bir dille ele
alıyor. Ailesi, öğretmenleri ve toplum kalıpları
ile kendi istekleri arasında sıkışıp kalmış bir
gencin duygusal kırılmalarını dokunaklı ve
etkileyici bir atmosferde okuyucuya sunuyor.
İçsel sorgulamalarla ilerleyen hikâye, yetişkinleri,
gençlere yön vermeye çalışırlarken neyi
kaçırdıkları üzerine düşünmeye davet ediyor.
