Eski İstanbul şehrin gündelik hayatı âdet ve gelenekleri; Boğaziçi yalılar köşkler konaklar semâi kahveleri meddahlar ve tulumbacılar; İstanbul'un tarihî semtleri Bizans'tan kalan surlar Kâğıthâne ve Sâdâbâd eğlenceleri lâle bahçeleri Ramazan geceleri ve Direklerarası gibi konulardan söz edildiğini sık sık duyarız... Ama bunları hayatının büyük bir kısmını gerçek kimliğini henüz yeni yeni kaybetmeye başlayan İstanbul'da geçirmiş olan Edebiyat-ı Cedîde döneminin ünlü şairi Cenab Şahabeddin'in eski bir gazetenin sararmış yaprakları arasında unutulup kalmış İstanbul'la ilgili yazılarından izlemek eski İstanbul'u hatırlamak ve anlamak isteyen İstanbul sevdalıları için çok anlamlı. Cenab Şahabeddin'in kitabın birinci kısmındaki "Ramazan Hasbihalleri" başlığını taşıyan makaleleri 20 Mayıs ile 18 Haziran 1920 tarihleri arasında Anadolu'nun önemli bir kısmı ile İstanbul'un işgal altında bulunduğu bir sırada kaleme alınmış. 1920'de İstanbul'da Ramazan ayı İstanbul'un geçmişi şehrin tabiî ve tarihî güzellikleri bazı dinî ve siyasî konularla I. Dünya Savaşı'nın memlekette açmış olduğu derin yaralar etrafında kaleme alınan bu yazıların hemen her satırında Cenab Şahabeddin'in zekâsının bütün kıvraklığını ve ironisini görmek mümkün. Toplum hayatındaki bazı sosyal değişmelerden de bahsedilen bu makalelerde Cenab Şahabeddin'in kendine özgü gözlem ve nükteleri yanında Hâlid Ziya hariç çağdaşı yazarların hiç birinde göremediğimiz büyük bir üslûp ustasının Türkçeyi kullanmadaki zarafet ve mahareti de görünüyor. Deyim yerindeyse Türkçe onun kaleminde Refik Halid'e kadar başka hiç bir yazarda göremeyeceğimiz değişik bir tad bambaşka bir güzellik kazanıyor. Kitabın ikinci bölümünde ise yazarın çoğu 1922 yılında Peyâm-Sabah gazetesinde olmak üzere yine Ramazan oruç iftar ve bayramlar dolayısıyla yayımlamış olduğu on üç makalesi yer alıyor.
