Fatih türbedarı Ahmet Amiş Efendi (ö. 1920)
Osmanlıların son, Cumhuriyetin ilk yıllarında
İstanbul’un tasavvuf ve irfan muhitlerinde etkili
olmuş sırlı ve cezbeli zevattan biridir. Halvetî ve
Nakşî tariklerinden icazetleri olmakla beraber
herhalde en önemli hususiyeti Melâmî neşveye
sahip olmasıdır. Müritleri ve yakınları arasında
Maraşlı Ahmet Tahir Memiş, Abdülaziz Mecdi
Tolun, Bursalı Mehmet Tahir, Babanzâde Ahmet
Naim, Ahmet Avni Konuk, İsmail Fenni Ertuğrul,
Hüseyin Avni Konukman gibi zevat var.
Onun hikmetli sözleri ve şathiye kabilinden
beyanları sohbetlerine katılan bir iki zat
tarafından kaydedilmiş yahut şifahî kanallarla
aktarılmış olmakla beraber bunların bir araya
getirilmeleri aynı meşrebe mensup olan Mehmet
Ali Yitik-Süheyl Ünver tarafından yapılmıştır.
Elinizdeki çalışma bu derlemeleri esas almakla
beraber bugüne intikal eden bütün metinleri ve
rivayetleri tesbit ve tahkik ederek aktarmayı da
hedeflemektedir.
