| Greco'nun bulutları yığılmış odama süpürüyorum elimin tersiyle güneş yalımları kalıyor yalnızca gökyüzüne bağdaş kurup ak tülden yayla dumanını seriyorum yeryüzüne eğilip düşen oyuncağını uzatıyorum bir çocuğa ıtırlar hanımelleri gelincikler (işte saydırtma bana) birtakım çiçekler dolduruyorum damarlarıma Promethéus sen bekliyordun ölümü yeniden doğmak için bizse her gün yoğuruyoruz kendimizi doğurmak için sevdayı yeniden sancısı elde sevda yok ki |
