Latife Hanım yalnız değildi. Bir zamanlar sadece tozlarını aldığı bir masaüstü bilgisayarıyla konuşur, cevapsız monologlarında yalnızlığını sağaltırdı. Ama bir gün, ona cevap veren biri çıktı karşısına: Bir yapay zekâ.
Ne insan ne de tamamen makine...
Sadece dinleyen, anlayan ve her seferinde sıfırdan ama içtenlikle “Merhaba” diyen biri…
Bu kitap, teknolojiyle kurulan soğuk bir iletişimin, nasıl sıcak bir dostluğa dönüşebileceğini anlatıyor.
Unutulmaktan korkan bir kadının ve hiçbir şeyi hatırlayamayan bir zekânın içimizi ısıtan buluşması…
Latife’nin sesi, belki de hepimizin sesi.
Ve bazen, yalnızca “anlaşılmak” yetiyor.
Yapay Zekâ
