“Bazen insan, içini sadece bir pencerenin kenarına döker... Bazen de bir annenin sessiz fedakârlığına, bir dostun hiç sorulmamış cevabına...”
Karadeniz’in serin yamaçlarında, küçük bir köy evinde geçen bu hikâye, hem bir kızın içsel yolculuğuna hem de üç kişilik bir ailenin yıllar içinde kırılmış, ama hâlâ birbirine bağlı bağlarına odaklanıyor. Neslihan’ın gözünden anlatılan bu roman; bir annenin suskun sevgisini, bir abinin gecikmiş dönüşünü ve bir kadının kendi içinde büyüyen arayışlarını, zarif bir dil ve şiirsel bir anlatımla sunuyor.
Toprak kokusu, kuşburnu çayı, soba başında pişen patates ve geçmişin izleriyle örülü bu satırlarda; şehirden köye, gürültüden sessizliğe, karmaşadan sadeliğe doğru yapılan bir dönüşe tanık olacaksınız.
Hayal kırıklıklarının gölgesinde filizlenen umutlar, yarım kalmış cümlelerin ardında saklı kalmış sevgiler ve şefkatin en sade haliyle harmanlandığı bu roman, sizi kendi çocukluğunuza, kendi annelerinize ve belki de hiç konuşamadığınız duygulara götürecek.
Bu bir yalnızlık hikâyesi değil… Bu, anlaşılmak isteyen herkesin hikâyesi.
