Dergi içeriklerini sınıflandırmada en büyük zorluk, hem klasik, hem modern yazılarda türe özgü sınırların belirsiz olmasıdır. Araştırmada önceki çalışmaların dergi inceleme yöntemine bağlı kalınmıştır. Ancak bu çalışmada, diğerlerinden farklı olarak, türleri sınıflandırmada kullanılan ölçütlere ve türün ayırıcı özelliğine de değinilmiş, klasik-modern ayrımından hareketle bir fihrist oluşturulmuştur. İncelemede ilk olarak derginin şekil özellikleri ile dergideki türlerin irdelendiği kapsamlı bir makale yer almaktadır. Dolayısıyla araştırmanın ilk bölümünde derginin şekil-içerik özelliklerinin detaylı bir incelemesine; ikinci bölümünde yazar ve tür adlarına göre düzenlenmiş fihriste, üçüncü bölümünde dergideki kurmaca ve kurmacaya yakın türlerin Latin harflerine aktarımına yer verilmiştir.
Nâhîd; Tercümân-ı Hakîkat (1878), Malûmât (1895) ya da Servet-i Fünun (1891) kadar bilindik yazar/şair kadrosuna sahip değildir ancak içeriğin çok çeşitli olması ve dönemin edebî atmosferini yansıtması nedeniyle Nâhîd’in bu dergiler kadar önemli olduğu ileri sürülebilir. Edebî biyografi, mensur şiir, deneme, edebî mektup gibi yeni türlerin yanı sıra rübai, kıssa, darb-ı mesel, risale, tenkit gibi geleneksel türlerin çeşitliliği Nâhîd’i ayrıcalıklı kılmıştır. Ayrıca Nâhîd’de roman, öykü ve tiyatro gibi 19. yüzyılda en çok basılan modern kurmaca türlere de rastlanmaz. Derginin diğer önemli özelliği, biyografilerin hem sayıca hem hacimce çok olması ve bu türün 19. yüzyılda yaygın bir tür olmaya devam eden şiirin önüne geçmesidir. Dönemin fikirlerini yaymak ve önemli toplumsal meseleleri konu edinen derginin modernleşme ve batılılaşma sürecini destekleyerek toplumdaki değişimi yansıttığı, düşüncelerin yayılmasını amaçladığı ileri sürülebilir.
