ÖN SÖZ
Mart kışı, neofaşist güdülerden besleniyordu. Yerel gazeteci Deniz Solidar, kuzeye selam çakan Çaldağı silsilesinin karlı doruklarını gören yazı masasına oturdu. Koskoca ömrünü, kalan altı yedi aya sığdıracaktı. İki yüzlü, iki yüz güne. Ve yazdı, güze vurunca mevsim, bastırınca hüzün, Turkana’ya çalınan deniz öyküleriyle sereserpe ‘Karmapolitan’ familyasını. Öyküler, şaşırtıcı geri dönüşlerle tarihe damgasını vuran, ileri sarkar bilinçle çatışmalar, gizemli çalkantılar, kuşak farkı atışmaları…
İçiçe geçmiş öyküler kıvrak ve kavlak, akıcı ve akıllı, yalız ve yalın. Yalımlı üslupla usçu dil taktiğiyle, usta işi kurguyla resmi kayıtsız gelecek. Geleceğe köprü. Zihinsel taktikler geliştiren gezginlere, sistematik teoligarşi kıskacındakilere ileri dönem başkalaşımı. Özgün öykülerini yitirmiş özgür dünya kitabına gizem deryası.
Öykülerde mahva yakın, okkanın altına giden altıklar, hokkanın kapağını kaptıran artıklar, cukkanın cılkını çıkaran cıvıklar. Oklava yutmuş zenneler, okkalı merdaneler. Peyderpey Peynilmelel Pederpan'ın panzehir takipçisi arıları. Dahası öykülerin darını dastarını bilen, 'Bal kuşunun intikamını ballandıran' Çetin Çolpan'lar…
Aslolan ‘Nirvananın Gölgesinde Karmapolitan' eserine esaret…
