“Köpeği okşayan elimi izliyorum benden bağımsızca yaşam sürüyorlar
Üzerimize ağaçlardan seken güneş ışıkları gölgelerini
düşürüyor dalların ve yaprakların
Jim’e dönüyorum (Morrison) gülümseyerek diyorum
Hiç var olmadılar hiç var olmadık.” – Ş.E
Edebiyatımız ve şiirimiz pek çok biçim ve renk görmüş. Günümüz şiiri iki kategoriye ayrılır, biri arkaik şiirdir, bu şiirin akışı arketiplere ve paradigmalara, imgelere dayanır, diğer yandan dilin tüm olanaklarıyla beraber, şairin benimsediği, önemsediği sahici ve gerçek kişiliğine uygun özgün, etkileyici üslubudur. Her şairin kendi fikrinin olabileceği, onun düşüncesi, ideolojisi ve bireysel-kişisel tercihleri, manevi-psikolojik ve sosyal durumuyla ilgili belli ve spesifik bir düşünce sistemi içerisinde yazıyor olması önemlidir. Yazar, şair Şenol Erdoğan, “Öğretilmiş Şeyler Antropolojisi” kitabında şiir dilini farklı bir boyuta taşıyor. Şairin, varoluşsal sorulara cevap verecek şekilde yazabilme yeteneği, bir şairin niteliğini ölçmek ve koordinatlarını belirlemek için gerekli ve her şeyi kapsayan bir kriterdir. Bu kitap, adeta okurun iç sesidir, şairin yazdığı her sözcüğün bir yankısı var, rasyonalizme örtülü biçimde karşı çıkarak.
Modern şiirde ampirizmin büyümesi ve gelişmesi, şairlerin bu söyleme inanması ve bağlı kalması hep önemlidir, ne kadar soyut olursak olalım, modern şiirde ampirizmin büyümesi ve gelişmesi bu içten çabalara bağlıdır.
