Bu kitap annen gibi güzel, annen gibi içten, annen gibi sıcak… Bu kitap yüzünü güldürecek belki… Belki içindeki çocuğu birazcık ağlatacak… Hani üşüsen üstünü örtebilecek gibi, yavaşça… Hani istesen canını verebilecek gibi, insanca…
Hani o şarkıda dediği gibi: “Ah, ne hayatlar ümidiyle zamansız yollara düştük. İlk yenilen biz değildik elbet, gün oldu dünyaya küstük. Ağlama anne, benim için ağlama. Ben de herkes kadar aldım acılardan. Ağlama anne, benim için ağlama. Ben de herkes kadar yandım. Sen ne olur çocukluğumu sakla. Tek kalan o elimde, avucumda...”
