O gün sabah elinde bir demet çiçekle okula geldi Asmin. Beni görünce gelip sarıldı. Babaannesi arkasından bakıyordu. Elindeki kocaman çiçeği gizlemek istiyormuş gibi yana doğru tuttu. "Hoş geldin kızım. Bu çiçeği kime getirdin," dedim onu severek. "Öğretmenime getirdim müdürüm, dedi, ardından ekledi hemen. Üzülme, sana da getireceğim müdürüm," dedi, gülümseyerek sınıfına geçti. İkinci teneffüste gelen gürültülere bakmak için sınıfına gittim. "Çocuklar sizinle ne konuşmuştuk, unuttunuz mu, bu kadar gürültü nedir, neden çığlık atıyorsunuz, merak ediyorum ben, ne oldu acaba?" dedim. "Öğretmenim sen de aynı benim gibisin," dedi Asmin. "Okuduğun bir şeyi unutmuyorsun hiç." Bir kalbim vardı bu okula geldiğim zaman. Şimdi mitoz bölünmeyle çoğaldı, çoğaldı, onlarca, yüzlerce kalbim oldu. Çocuk sevgisiyle beslendi. Büyüdü, büyüdü, kocaman oldu, yüzlerce kalp oldu içimde okul yolunda.
