azar bu romanda okuru bir otobüse bindirerek onları hikayenin içine alıyor. Elvedalar, yaşanmışlıklar, geride bırakılanlar,
terkedilenler, sorgulananlar ve bir yolculuğa dair yaşanabilecek ne varsa bize yaşatıyor. Bu roman bireyin romanı olduğu kadar
toplumsal olanında romanı. Otobüsün aynalarında kendini izleyen okur bir sorgulamanın içine girecektir.
***
“Öyle ki kıpırdayacak mecali yoktu. Elinde süpürgesi küreği ile parktaki çöpleri toplamaya gelen işçinin ellerine dikti, gözlerini.
Adam parkı süpürmeye başlayınca da gözlerini onun ellerinden hiç ayırmadı. Süpürgenin her dönüşüyle sanki bedeninden bir
parçası küreğin içine kopuyor sonra da çöpe variline gidiyordu. Gözleri çöp variliyle işçinin elindeki süpürge arasında geldi gitti.
Sonra bir anda üzerine sanki onlarca ok geliyormuş gibi oturduğu yerden bir zıplayışla kalktı.”
