“Bir şeyi biliyordum: Yarın ya da ertesi gün annem beni yanına çağıracaktı, sadece ikimiz olacaktık, ve bana ‘Artık evin erkeği sensin Patrick,’ diyecekti.” Column McCann, Lydia Davis gibi ünlü isimlerin usta olarak işaretlediği Roddy Doyle, başyapıtı Paddy Clarke Ha Ha Ha’da, çocukluğun coşkusunu, düş gücünü, büyümenin ilk çatlaklarını, zamanla derinleşen yalnızlığı güçlü kalemiyle edebiyata taşıyor. Doyle, çocuk bakışını idealize etmeden, yargılamadan, bir çocuğun kalbiyle yazıyor. Kesik kesik, bazen komik, bazen kırılgan, hep tetikte. Romanın kahramanı Paddy Clarke’ın vakti, arkadaşlarıyla birlikte Kuzey Dublin sokaklarını fethetmekle geçerken aynı zamanda futbolu George Best gibi oynuyor, kabile savaşçısı Geronimo gibi balta sallıyor, King Kong gibi tırmanıyor, cüzamlıları Peder Damien gibi iyileştiriyor. Tarih kitaplarındaki savaşlarla mahalledeki kavgalar birbirine karışıyor. Ancak zaman ilerledikçe oyunun seyri değişmeye yüz tutacak, cümleler kısalacak. Sessizleşen ev, annenin gözlerinde beliren uzaklık, babanın uzaklaşan adımları. Booker Ödülü’nü kazanan Paddy Clarke Ha Ha Ha mizah, neşe, hüzün, acı ile yoğrulmuş.
