Bir zamanlar, soğuk kuzey topraklarında, iki ruh savaşıyordu: Biri gökten inen, diğeri topraktan yükselen. Birinin adı Hristiyanlık, diğerinin adı Paganizm. Bu iki ruh, Rusya’nın ruhunu ele geçirmek için mücadele ediyordu. Prens Vladimir, Hristiyanlığı seçtiğinde göksel ruh zafer kazanmış gibi görünüyordu. Bizans’tan gelen rahipler, yeni inancın ışığını yaymak için çalıştılar. Kiliseler inşa edildi, haçlar dikildi ve eski tanrılar unutulmaya yüz tuttu. Ama pagan ruh pes etmeyecekti. Gizli köşelerde, fısıltılı dualarda ve atalara adanan ritüellerde yaşamaya devam etti. Hristiyan azizler, eski tanrıların maskelerini taktı. Pagan bayramları, Hristiyan takvimine eklendi. Yüzyıllar boyunca bu iki ruh, bir tango gibi dans etti: birbirine karşı, birbirine yakın, birbirine karışarak. Sonunda, ne tam olarak Hristiyan ne de tam olarak pagan olan bir inanç sistemi ortaya çıktı. Bu ikili inanç, Rusya’nın ruhuna damgasını vurdu. Bugün bile, Rusya’da her yerde bu ikili inancın izlerini görebiliriz. Paskalya kutlamalarında pagan yumurta boyama geleneği devam ediyor. Noel Baba figürü, eski bir kış tanrısının yankılarını taşıyor. Ev cinleri ve orman perileri hala halk hikâyelerinde ve masallarda yaşar. Rusya’nın tarihi, iki ruhun birleşmesinin hikâyesidir. Bu ikili inanç, Rusya’yı diğerlerinden ayıran şeydir. Bu, Rusya’nın ruhunu zenginleştiren ve gizemli kılan şeydir.
