Tahta valizlere sığmayan,
Topraktan evlerdi gecekondular...
İç içe odalarında köyden getirilen eşyalar...
Yalnız bırakmazdı onları;
Ne komşular ne de kediler ve kuşlar...
Bir de kapı önlerinde zerdali ağaçları.
İnce dalları cansız yapraklarıyla.
Mahalleyi temsil eden zerdali ağaçları...
Uzaktan bakınca manzarasıyla büyüleyen.
Rüzgârda gurbet türküleri söyleyen zerdali ağaçları.
Unesco'nun korumadığı.
Çocukların meyveden saymadığı zerdali ağaçları...
Yeşilbayır yamaçları bir gün betonla dolacak.
O evler o ağaçlar birer birer kaybolacak.
Bildiniz mi burası nere?
Bayındır'da bir kenar mahalle.
Kendi halinde bir tepe, adı Zerdalitepe.
Yarınlara ne kalır bilinmez.
Hatıralardan silinmez.
Zerdalitepe'nin şifresi,
Bilinmiyor, bilinmez
