“Bilmiyor olmanın sonsuz rahatlığında evlerinde huzur içindeydiler.”
Göztepe’de gösterişli bir bina... Sabahın kör karanlığı. Pencerelerde henüz tek ışık yok. Kader değiştiren gün Perşembe, apartman sakinlerinin kapılarını kibarca çalıverdi.
Çatıdaki boş daireden arada bir gelen sesler dışında görünürde hiçbir gariplik yoktu. Çalışanlar iş yerlerine, öğrenciler okullarına gidecekti daha. Aşıklar cilveleşecek, çatışmaların üzeri ustaca örtülecekti. Aynı Çarşamba günü olduğu gibi.
Akşam üzeri binanın önünü polis ekipleriyle, ambulanslarla dolduracak kadar neler yaşanacak olabilirdi? Kaçacak köşe bırakmayacaktı bu yaman Perşembe. İtibarlar fena sarsılacak, tozlanmış defterler birer birer açılacaktı. Bu kriz acaba kimlerin başına ne çoraplar örecek, hangi ilişkiler derinden sarsılacaktı?
