Boynunda belirginleşen şah damarı, her şeyi ortaya koyuyordu. Pişmandı. Yaşattığı şeyler için...İnanmadığı onca şey için...
Yanına gidip kollarımı boynuna doladığımda gülümsemişti. Bitmemiş bir hikayemiz vardı. onca kötü yaşanmışlığa rağmen tamamlanması lazımdı. Bir değil, iki düşmanı vardı. biri öz be öz dedesiydi, diğeri ise kuzeni. Kim olduğuna bakılırsa düşmanı ikiyle de kalacak değildi. Düşmanları vardı.
Başta piyondum, sonra şah. Oyunda devre dışı kaldığım zaman dilimi de olmuştu. Oyun bitmemişti ama devam da etmemişti. Oyunun devam etmesi için şahın olması gerekti. Ve şah artık oyuna geri dönmüştü.
