“Baş e!” got, yê ku êdî ji bo her tiştî li dewsa me biryar dida, “em ê herine bazara pûtfiroşan û pûtekî ku însanan ceza dike bikirin.” Ji me tu kesekî tiştek negot û em ber bi bazara pûtfiroşan ketine rê. Zêde nekişand em êdî li wir bûn. Her cure pût hebûn. Qefleya me rasterast çû ber pûtekî cirnexweş û me qet bazar nekir hema pereyê wî çibe me da û kirî. Me pûtê xwe hilda û hê em çend gavan bi dûr neketibûn yekî ji me got, “karê pûtê me kirî cezakirin e, helbet rojekî dorê were me jî!” Em hemû nişkêva di cih de bêlebat man.
