Füsun Önal'ın kitapları ılık bir su gibi habersizce sarar okurunu... İçine alır... Ve öyküyü yaşamaya tutsak eder adeta. Sadece kaygan değil büyülüdür de ifadesi... Sürükler götürür.
Dibine kadar yaşanan sevgiler eskiyen aşk molekülleri ağdalı yalnızlıklar geçmiş zaman düşlerini çoğaltan hatıralar düşbozumları kırıklıklar en güzel yenilişler... Neş'e ve umut ihanet ve tutkular öteki kadınlar... Erkekler... Yorgun gün batımları... Derin ve sessiz bir gecenin boşluğunda yankılanan çığlıklar... Birbirine karışan vücutların ürpertisi... Bembeyaz bir havluda can çekişen kan damlaları. Hepsi Sevişmenin Rengi değil midir gerçekte? Ya da Sevişmenin Rengi bütün bu saydıklarımın kozmik birleşimi midir?
