“Şimdi yaklaş!” dedi.
Yaklaştım.
Elini kalbimin üstüne koydu.
“Gözlerini kapat!”
Kapattım.
Ne yaptı, ne okudu, bilmiyorum.
Kalbimde bir hafifleme hissettim.
Tatlı bir huzur sarmıştı ruhumu.
Biraz daha bekledikten sonra gözlerimi açtım.
O yoktu.
Sırrolmuştu!
...
Hadi bırak, aklının kapıları gıcırdayarak ardına kadar açılsın. Çünkü hep merak ettiğin o gizemli mevzuların sırrı, bu kitabın içindeki gıcırtılarda saklı...
Şimdi, kitabın kapağını aç, sayfaları çevir ve sarmaşıklarla çevrili eski bir evin bahçesinden içeri gir. Çünkü sadece bu kitapta yaşayan sırlarla dolu bir adam, sallanan sandalyesinde oturmuş seni bekliyor. Sana anlatacağı çok ama çok ilginç şeyler varmış. Öyle söylüyor...
