Mehmet Rauf’un 1913’te yayımlanan ve on altı hikâyeden oluşan öykü kitabı Son Emel, yazarın edebî kişiliğini yansıtması bakımından oldukça zengin bir eser. Okuyanı ürpertmeyi ve bu sayede kendisiyle yüzleşmesini sağlamayı seven Mehmet Rauf’un bu denli kısa hikâyelerde karakterlerin böylesine derinlerine nüfuz edebilmesi, yazarın insanlığın karanlık labirentlerinde korkusuzca dolaşabildiğini gösteriyor. Neredeyse her hikâyede farklı sanatlardan bahseden ve hikâyelerini bu şekilde zenginleştirmeyi başaran Mehmet Rauf, bizlere bugün var olmayan fakat döneminde önemli sanat olaylarına ev sahipliği yapmış çeşitli mekânları da tanıma fırsatı veriyor. Tüm bunların yanında Son Emel, yazarın Batı sanatına ne kadar hâkim olduğunu göstermesi bakımından da önem arz etmektedir. Çeviri öykülerin de yer aldığı eserde Mehmet Rauf’un döneminin ünlü Batılı romanlarından, operalarından ve tiyatrolarından olabildiğince bahsederek metni katman katman açan hikâyelerini okumaktan zevk alacaksınız.
