LEYLİM
Gözlerim bakışlarına öksüz
Ellerim yetim burukluğunda
Söyle daha kaç zemheride üşüyeceğiz
Olmayacak mı bu gecenin sabahı
Leylim, hangi sonbahar kıydı gülüşlerine?
Oysa düşlerimiz begonya çiçeği gibi rengârenkti
Çok şey de istememiştik hayattan
Kerpiçten bir ev, içerisinde iki oda...
Dağ çayları pişecekti sobamızda
Leylim, ruhumdaki sızım!
Neylerim ben sensiz, koyma darda beni
Senin içmediğin kahvenin
Telvesini mürekkep yapıp, nasıl şiir yazarım
Senin nefes almadığın şehir zindanım olur
Nere gidem, kime varam, oyyyölem ben, ölem
Sensizliğimin salâsı yankılansın minarelerde...
Ömer KARSLI
