Genel olarak ideal ile kaygı arasında giden bu damarlar, kendi roman karakterlerini de beraberinde
getirdi. Yakup Kadri Karaosmanoğlu’nun, Kemal Tahir’in, Peyami Safa’nın, Adalet Ağaoğlu’nun
idealist karakterlerine karşılık Ahmet Hamdi Tanpınar’ın, Oğuz Atay’ın, Tarık Buğra’nın kaygılı ve
suçluluğa bürünmüş karakterleri yer edindi. Deneyim ve eylemin ayırt ettiği bu damarlar, Orhan
Pamuk romanında tekrar birleşti. Ferit Edgü ve Sabahattin Ali’nin romanları ise sorumluluğun
yüklenilmesi açısından iki karşıt konumdan değerlendirildi. Hakkâride Bir Mevsim’de entelektüelin
toplum tarafından reddedilerek fırlatılmışlığı, İçimizdeki Şeytan’da ise entelektüel sorumluluğun bizzat
entelektüel tarafından reddi, dikkat çeken iki tezat unsuru olarak romanların seçilmesini sağladı.”
Nurcan Ankay Kardaş
