Bize kalan sessizliğin başkaldırısıdır. Bir başka deyişle arayışı yaşamak. Bu sürece ince ince bir hüznün eşlik etse de arayışı var kılmak. Hüznün eşliği arayış sürecinin doğası gereğidir belki de. Çünkü arayış büyük ölçüde raslansaldır. Öte yandan özgür yaşam istenci bireysel varoluş etiği kişisel eylem egemenliği bir zorunluluk. Yani yaşama zorunluluğumuzun arayışımızın kendiliğindenliğine ve rastlansallığına başkaldırısıdır hüzün. Üstelik kadim dönemden tarihten elenerek gelmiş bir hüzün de değil bu çok daha yakınlardan yankılanan 1970'li yılların kendine özgü dili de dilsizliği de şiddet yüklü olan bir dildir sözkonusu olan.
