Cengiz Aytmatov'un birbirinden güzel üç hikâyesinin yer aldığı kitap; aslında insan mekân ve hafıza arasında birbirini sürekli besleyen ilişkinin göz önüne serilmesi bakımından büyük önem taşıyor. Aytmatov Asker Çocuğu isimli hikâyesinde tıpkı çocuk kahramanların olduğu diğer hikâyelerindeki gibi çocuğa uçsuz bucaksız bir hayal dünyası vermiştir. Yazarın bu hikayesinde yetim bir çocuğun babaya duyduğu hasret okuyucuya öyle kuvvetli hissettirilmiştir ki kısacık bir hikâyede bunu başarmak elbette Aytmatov'un ustalığını bir kez daha ispatlamaktadır. Beyaz Yağmur hikâyesinde aşkın tertemiz halini Yıldırım Sesli Manasçı'da ise ölümsüz olanın fikir olduğunu anlatan Aytmatov şu sözlerle Kırgız kahramanını bir Manas anlatıcısına dönüştürür: "Bu dünyada insanlar doğar ve ölür. (...) Ama dünyada insan hafızası zamana meydan okur. İnsanın kendi hayatı göz açıp kapatıncaya kadar geçen zaman kadar kısadır. Ölümsüz olan düşüncedir fikirdir. Ve bu fikirler insandan insana geçer. Ölümsüz olan Manas'tır".
